Yusuf Olmak

Geçenlerde bir tahliyemiz oldu. 

Adı Tahir, yaşı 22 çocuk diyesim var ama o kadar büyük bir insan ki diyemiyorum.

 Hiç gönül kırmadan kimseyi incitmeden gitti, hatırımızda hep gülen yüzünü bıraktı gitti. O kadar büyük bir insandı ki, giderken tekrar tekrar baktım yüzüne acaba bu çocuktan (bu büyük insandan) terörist olur mu diye. İnanın o simada „ben bugüne kadar hiç kalp kırmadım“ ifadesi vardı. Neşeli ve cana yakın biriydi. Dimdik ayaktaydı, hiç sızlandığını duymadım.

Diyorum ya Tahir büyük adamdı ama giderken ağladı. İşte beni de o yaraladı, ta ciğerimi dağladı. İnsan hapisten çıkarken ağlar mı? Evet ağlar eğer büyük adamsa arkada bıraktığı masumları düşünür ve ağlar. Ben burada öğrendim ki insan Yusuf olmuş ise hapisten çıkarken ağlar. Ne mutlu buradan çıkarken ağlayanlara…

Bilmem İstanbul’u fetheden Fatih mi olmak?
Bilmem gönlümüzü fetheden Tahir mi olmak?
Bilmem adı Tahir mi? Yusuf mu?
Seni tanımak benim için şerefti.

YAZAN: Yüksel
(Sincan hapishanesinden eşime yazdığım mektuplardan birinin bir parçasıdır.)